Όλα πρέπει να στέκουν, να στηρίζονται να κρατιούνται από κάπου.
Στα πόδια τους, στα φτερά τους …
Αν κρατιέμαι μπορώ να υπάρχω.
Μακάρι να διαλέξω εγώ από πού.
Δεν είναι απόφαση που αναβάλλεται. Αν δεν κρατιέσαι χάνεσαι.
Το κράτημα δεν είναι εχθρός της παρόρμησης. Όχι πάντα τουλάχιστον.
Είναι η ασφάλεια.
Ο τρόπος για να έχεις χρόνο να αποφασίσεις αν, πως και για πόσο θα υπάρχεις. Το κράτημα δεν είναι φόβος. Όχι πάντα τουλάχιστον.
Είναι το αποτέλεσμα της γνώσης, της δημιουργίας.
Κράτα.
Μία προστακτική γεμάτη ενέργεια, πόνο, υπομονή, αποτυχία και επιτυχία.
Το κράτημα στη ζωή μας… στην ιστορία του ανθρώπου.