Δεν είναι ιδιοκτησία μου.
Δεν το κατέχω και δεν με κατέχει.
Είναι «δικό μου» μόνο γιατί το σέβομαι γι’ αυτό που είναι:
Είναι ο χώρος, όπου μπορώ
να σταθώ, να σκεφτώ, να φανταστώ, να υπολογίσω.
Να κόψω, κολλήσω, να χτυπήσω, να δημιουργήσω.
Είναι ο χώρος, που μου επιτρέπει να βιοποριστώ όπως το επιθυμώ ( τουλάχιστον αυτό είναι το ζητούμενο).
Είναι το εργαστήριο μου.
Γι’ αυτό θέλω να το προσέχω.
Όποτε μπορώ, το καλλωπίζω με διάφορες φροντίδες, υλικά, προσθήκες, επιδιορθώσεις.
Δεν είναι απαραίτητο να είναι όμορφο, όμως έχω ανάγκη να είναι όμορφο.
Πάντα υπάρχει το δίλλημα αγοράς ενός εργαλείου, πρώτης ύλης ή καλλωπισμού του.
Μία μάχη μεταξύ λογικής και επιθυμίας.
Αυτό που μπορώ, να κάνω καθημερινά χωρίς κόστος και με μεγάλη επιμέλεια είναι να σκουπίζω. Πολλές φορές μέσα στην ημέρα αλλά δύο φορές υποχρεωτικά:
Αφού ξεκλειδώσω και πριν κλειδώσω.
Μέσα στο μυαλό μου είναι μία διαδικασία αμφίδρομη.
Καλωσορίσματος
Ένδειξης σεβασμού
Προετοιμασίας
Ηρεμίας
Γείωσης
Ευγένειας
Μετά από κάθε σκούπισμα,
όλα μπορούν να ξεκινήσουν από την αρχή ή είναι έτοιμα για το επόμενο βήμα.
Ξεκάθαρα και καθαρά.
Το εργαστήριο δεν είναι απλώς ένας ψηλοτάβανος, παραλληλόγραμμος χώρος.
Είναι ο χώρος της αποτυχίας, της επιτυχίας, της απογοήτευσης, της επιβράβευσης, της απομόνωσης.
Για όλα αυτά του αξίζει να είναι καθαρός και φροντισμένος.
Δεν είναι ιδιοκτησία μου.
Δεν το κατέχω και δεν με κατέχει.
Είναι ο χώρος που μου επιτρέπει…..
